WERK | space loves wood

Toen ik in 2003 begon met de opleiding meubelmaker in avondschool, had ik nauwelijks een idee wat het betekende om een meubel te maken.En naar ik vermoed , de meeste van mijn leraren ook niet. Ze verdienden goed als trappenmaker, interieurbouwer of binnenhuisschrijnwerker. De nadruk in de opleiding lag volledig op de technische uitvoering (haaksheid, afmetingen, verbindingen) en de functie. Esthetiek was bijzaak van de individuele smaak en semiotiek was onbestaande.

Een kast was toen voor mij een recht opstaande houten kist met deuren; een tafel, een plank ondersteund door vier poten. Ik maakte toen als eerst meubel onderstaande sideboard voor in een inkomhal. In alle stijlloosheid en ongearticuleerde zeggingskracht kwam er spontaan toch al één kenmerk naar boven dat mijn verdere houtwerk zou typeren : het mengen van verschillende houtsoorten. Dit halkastje is gemaakt van hoofdzakelijk koto, maar dan aangevuld met accenten van cocobolo, rozenhoutfineer aan de poten en sipo voor de deuren en de uiteinden van het bovenblad. De afwerking was minimaal.

Hoe kan je vanaf hier verdergaan? Op zoek naar inspiratie dook ik - via het standaardwerk van Annigje Hofstede - in de meubelgeschiedenis. Onwetend, onbevangen en bereid mij intuïtief te laten aanspreken door wat de geschiedenis aan schoonheid te bieden had. De eerste historische stijl die mij trof omwille van zijn ongecompliceerde elegantie, was de zgn. "Queen Anne " stijl . Deze stijl uit de barok markeert echt het begin van de achttiende eeuw( 1700-1715) die bestempeld zal worden als ' de gouden eeuw' van de Engelse meubelkunst omdat beroemde meubelmakers zoals Thomas Chippendale, George Hepplewhite en Thomas Sheraton de esthetische intuïties van het barokmeubel verder zal uitwerken en voldragen. In mijn persoonlijk smaakuniversum moest het Franse meubel het afleggen tegen het Engelse. Tot ik aan de Art Nouveau kwam natuurlijk en even later bij de grootmeester van de Art Deco himself : Jacques-Emile Ruhlmann. Met dat parcours kan een mens al een leven verder.

Hoe komen hedentendage ontmoetingen tot stand? Toevallig, surfend op het internet. Op die manier ontdekte ik het bestaan van het Amerikaanse Studio Furniture, unieke meubelen ambachtelijk gemaakt in opdracht van een klant of om via het gallerijcircuit te verkopen. Het was alsof ik een nieuwe dimensie binnenstapte. Gretig maakte ik kennis met gedreven, hardwerkende en onafhankelijke mannen en vrouwen die zichzelf volledig overgaven aan een lange termijn exploratie van vormen, tonaliteiten en contrasten, constructielijnen en texturen. Mannen en vrouwen die met de vasthoudendheid van een buldog hun eigen werk en scheppingsproces blijven uitdagen. Mannen en vrouwen die werken aan een eigen vocabularium en een eigen syntaxis om telkens opnieuw betekenisvolle connecties met de traditie tot stand te brengen, om het meubel te bevragen naar zijn oprechtheid, niet alleen naar zijn functie maar ook naar zijn zeggingskracht en naar zijn emotionele waarde voor de context waarin het terecht komt. Bij deze (virtuele) ontmoetingen begon voor mij " the labor of love." Sommigen hebben- door hun manier van werken, door hun inventiviteit of door hun eigenzinnige vormgeving - mij rechtstreeks geïnspireerd en aangezet op bepaalde werken te maken. Op hen zal ik in de volgende bladzijden iets uitgebreider ingaan.

De anderen moet ik hier noodgedwongen alleen vermelden in de hoop dat de lezer ze zelf gaat exploreren.

- Sam Maloof : http://sammaloofwoodworker.com/

-Hank Gilpin : http://hankgilpin.com/

-Edward Zucca

- Rosanne Somerson

-Tommy Simpson : http://www.tommysimpson.net/

-Paul Sasso : http://www.paulsassoart.com/

-Jere Osgood :finefurnituremaker.com/news-blog/jere-osgood-furniture-designer/

-Judy Kensley Mckie

- Alphonse Mattia : alphonsemattia.com/home.html

-Wendy Maruyama : wendymaruyama.com/home.html

-Kristina Madsen